Pytania do radcy prawnego

Pytania do radcy prawnego

Odpowiedzi udzielił Krzysztof Żabiński, radca prawny

1. Jednoosobowa działalność gospodarcza prowadziła zajęcia sportowe w wynajętym obiekcie handlowym (hala targowa o wielkości powyżej 2000 m). Działalność została zawieszona zgodnie z rozporządzeniem rządu. Czy możemy zawiesić opłaty czynszu zgodnie z ustawą o COVID19?

Kwestia ta została regulowana w art. 15ze ustawy z dnia 2 marca o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywoływanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: „tarcza antykryzysowa”).

Zgodnie z art. 15ze ust. 1 tarczy antykryzysowej w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia działalności w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 zgodnie z właściwymi przepisami, wygasają wzajemne zobowiązania stron umowy najmu, dzierżawy lub innej podobnej umowy, przez którą dochodzi do oddania do używania powierzchni handlowej (umowy).

Oznacza to, że od momentu wprowadzenia zakazu do dnia jego zniesienia przedsiębiorca nie musi płacić czynszu najmu, jeżeli prowadzona przez niego działalność objęta jest zakazem wykonywania w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2.

Musi jednak pilnować terminu, o którym mowa w art. 15 ze ust. 2 tarczy antykryzysowej. Zgodnie z tym przepisem uprawniony do używania powierzchni handlowej (uprawniony) powinien złożyć udostępniającemu bezwarunkową i wiążącą ofertę woli przedłużenia obowiązywania umowy na dotychczasowych warunkach o okres obowiązywania zakazu przedłużony o sześć miesięcy; oferta powinna być złożona w okresie trzech miesięcy od dnia zniesienia zakazu. Postanowienia ust. 1 przestają wiązać oddającego z chwilą bezskutecznego upływu na złożenie oferty.

Zatem jeżeli zakaz wykonywania danej działalności będzie trwał 3 miesiące, to oferta przedłużenia powinna obejmować 9 miesięcy. Jest to bardzo ważne, albowiem jeśli przedsiębiorca nie dochowa tego terminu i nie złoży stosownej oferty, to postanowienia z ust. 1 przestają wiązać wynajmującego i wówczas taka osoba będzie musiała zapłacić zaległy czynsz za czas trwania zakazu.

Obecnie (na dzień 14.04.2020r.) obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zgodnie z którym zakaz prowadzenia działalności sportowej trwa do dnia 19 kwietnia 2020 r. Wobec tego od dnia 20 kwietnia 2020 r. działalność taką można wznowić, jak też rozpoczyna się bieg trzymiesięcznego terminu na złożenie oferty, o której była mowa wyżej.
Należy mieć jednak na uwadze, że art. 15ze może zostać zinterpretowany również w nieco inny sposób, a mianowicie, iż dotyczy on tylko tej działalności, której nie można prowadzić w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2. Trzeba bowiem pamiętać, że w aktualnie obowiązującym rozporządzeniu Rady Ministrów, jak też we wcześniejszych rozporządzeniach wyróżniono działalność, której nie można prowadzić w ogóle, bez względu na to, gdzie jest ona wykonywana (zaliczamy tu miedzy innymi działalność sportową) oraz działalność, której nie można prowadzić tylko w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2, ale poza nimi jest dopuszczalna (przykładem może być np. salon operatora sieci komórkowej). W związku z tym należy liczyć się z taką interpretacją art. 15ze tarczy antykryzysowej, że ów przepis odnosi się tylko do działalności, która została zakazana w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2, a nie do działalności zakazanej w ogóle.
Jednakże moim zdaniem taka interpretacja byłaby nieprawidłowa. Skoro bowiem jakiejś działalności nie można prowadzić w ogóle, to tym bardziej nie można jej prowadzić w obiekcie handlowym o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2. Jeśli zaś taka działalność była przed wprowadzeniem aktualnie obowiązujących ograniczeń wykonywana w tego typu obiekcie i obecnie jest objęta zakazem, to należy stosować do niej art. 15ze, bez względu na to, czy nie można jej prowadzić w ogóle, czy też tylko w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2.

2. Przedsiębiorca prowadzący hotel nie może wykonywać działalności z powodu obostrzeń wprowadzonych w związku z epidemią COVID-19. W hotelu zatrudnionych jest 27 pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy, a do ubezpieczeń społecznych zgłoszone są łącznie 52 osoby. Obecnie na podstawie porozumienia zawartego z przedstawicielami pracowników 17 pracowników objętych jest przestojem ekonomicznym, a 10 ma obniżony wymiar czasu pracy. Dodatkowo wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości wobec przedsiębiorcy. Działalność jest prowadzona w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Czy w takiej sytuacji przedsiębiorca może ubiegać się o wsparcie w ramach tarczy antykryzysowej, a jeżeli tak, to jakie?

PODSTAWY PRAWNE

  1. Specustawa – ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.);
  2. Tarcza 1.0 – ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568 z późn. zm.);
  3. Tarcza 2.0 – ustawa z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. poz. 695);
  4. Tarcza finansowa – ustawa z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. poz. 1572 z późn. zm.);
  5. Regulamin – REGULAMIN UBIEGANIA SIĘ O UDZIAŁ W PROGRAMIE RZĄDOWYM "TARCZA FINANSOWA POLSKIEGO FUNDUSZU ROZWOJU DLA MAŁYCH I ŚREDNICH FIRM";
  6. Ustawa o ochronie miejsc pracy – ustawa z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 669);
  7. Prawo przedsiębiorców – ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.). 

W opiniowanej sprawie przedsiębiorca – mimo zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych 52 osób – kwalifikuje się jako mały przedsiębiorca, albowiem w przeliczeniu na pełne etaty zatrudniał mniej niż 50 pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy (art. 7 ust. 1 pkt 2 i art. 7 ust. 3 Prawa przedsiębiorców).

Mimo że zarówno specustawa, jak i tarcza 1.0, tarcza 2.0 oraz tarcza finansowa przyznają sporo form wsparcia dla przedsiębiorców, to fakt ogłoszenia upadłości wyłącza możliwość ubiegania się o większość z nich. Wiele przepisów zawiera bowiem obostrzenia, zgodnie z którymi wobec przedsiębiorcy nie mogą zachodzić przesłanki do ogłoszenia upadłości lub upadłość ta nie mogła zostać ogłoszona.

W związku z tym nie będzie można skorzystać z:

  1. świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy i świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy (art. 15g ust. 3 specustawy w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie miejsc pracy),
  2. świadczenia postojowego, które przysługuje tylko osobom fizycznym (art. 15zq ust. 1 i ust. 2 specustawy),
  3. dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z urzędu pracy (art. 15zzb ust. 10 pkt 2 specustawy),
  4. pożyczki z urzędu pracy, która przysługuje tylko mikroprzedsiębiorcom (art. 15zzd ust.1 specustawy),
  5. zwolnienia z opłacania składek ZUS, które nie przysługuje płatnikom, którzy zgłosili do ubezpieczeń społecznych więcej niż 49 ubezpieczonych (art. 31zo ust. 1 i 1a specustawy); ważne, że w tym przypadku decyduje fakt zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego, a nie podstawa czy wymiar zatrudnienia; nawet jeżeli podstawą zatrudnienia części osób są umowy cywilnoprawne, a także jeśli pracownicy w rozumieniu Kodeksu pracy są zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy, to pozostaje to bez znaczenia dla stosowania art. 31zo specustawy – istotne jest jedynie, czy są zgłoszeni do ubezpieczeń społecznych;
  6. wsparcia z Agencji Rozwoju Przemysłu wprowadzonego w tarczy 2.0 (art. 2 ust. 3 tarczy 2.0),
  7. wsparcia z Polskiego Funduszu Rozwoju zapewnianego przez tarczę finansową (§ 10 ust. 8 lit f Regulaminu – zarówno aktualnie obowiązującego, jak i nowego, który wchodzi w życie w dniu 28 maja 2020 r.).

Mimo że w obecnym stanie prawnym brak jest możliwości bezpośredniego wsparcia finansowego na podstawie opisanych wyżej aktów prawnych, to jednak są pewne formy pomocy, które – mimo że nie wiążą się z przyznaniem środków pieniężnych – mogą okazać się użyteczne. Są to:

  1. art. 15p specustawy: możliwość uzyskania zwolnienia z podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej; uzależnione jest to jednak od wcześniejszej uchwały rady gminy, która może, ale nie musi przyznać takie zwolnienie wskazanym grupom przedsiębiorców;
  2. art. 15q specustawy: możliwość skorzystania z przedłużenia terminów płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w kwietniu, maju i czerwcu 2020r.; uzależnione jest to jednak od wcześniejszej uchwały rady gminy, która może, ale nie musi przedłużyć wskazanym grupom przedsiębiorców te terminy;
  3. art. 15za specustawy: możliwość uzyskania odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty podatku na raty oraz odroczenia lub rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej bez konieczności ponoszenia opłaty prolongacyjnej – pod warunkiem, że wniosek w tym zakresie zostanie złożony w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu;
  4. art. 15zb specustawy: możliwość uzyskania odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty należności z tytułu składek należnych za okres od 1 stycznia 2020 r., bez konieczności ponoszenia opłaty prolongacyjnej – pod warunkiem, że wniosek w tym zakresie zostanie złożony w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu;
  5. art. 15zf specustawy: możliwość:

        a) ograniczenia pracownikom nieprzerwanego odpoczynku dobowego (jednak nie mniej niż do 8 godzin) i nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego (jednak nie mniej niż do 32 godzin, obejmującego co najmniej 8 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego);

        b) zawarcia porozumienia o wprowadzeniu systemu równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 12 miesięcy. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy;

        c) zawarcia porozumienia o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia pracowników niż wynikające z umów o pracę zawartych z tymi pracownikami, w zakresie i przez czas ustalone w porozumieniu.

Skorzystanie z powyższych rozwiązań jest możliwe w przypadku pracodawcy:

− u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19

− i który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r. – wymogu tego nie stosuje się, gdy:

• zadłużony przedsiębiorca zawarł umowę z ZUS lub otrzymał decyzję urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności albo

• zaległości powstały w okresie spadku obrotów gospodarczych, o których mowa niżej, a przedsiębiorca dołączył do wniosku o przyznanie świadczeń plan spłaty zadłużenia uprawdopodabniający poprawę kondycji finansowej przedsiębiorcy i pełną spłatę zaległości w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Pracy, wraz z kopią wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o rozłożenie na raty należności z tytułu tych składek lub o odroczenie płatności tych składek.

Przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:

− nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 1 stycznia 2020 r. w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego lub

− nie mniej niż 25%, obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 1 stycznia 2020 r. w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego.

W obu przypadkach za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego. Należy też pamiętać, że w przypadku ograniczenia pracownikom okresów odpoczynku, przysługuje im równoważny okres odpoczynku w wymiarze różnicy między 11 godzinami a liczbą godzin krótszego wykorzystanego przez pracownika okresu odpoczynku. Równoważnego okresu odpoczynku pracodawca udziela pracownikowi w okresie nie dłuższym niż 8 tygodni.

        6. art. 15zzzf specustawy: uniknięcie dochodzenia należności o charakterze cywilnoprawnym należnym od przedsiębiorcy wobec jednostek samorządu terytorialnego; organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, ale nie musi, zrezygnować z dochodzenia tych należności, pod warunkiem że przedsiębiorca złoży stosowny wniosek, a jego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19;

        7. art. 31f specustawy: w przypadku gdy przedsiębiorca ma niespłacony kredyt lub pożyczkę udzielone przez bank, istnieje możliwość, zawarcia porozumienia z bankiem w sprawie zmiany określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu lub pożyczki, jeżeli:

a) kredyt lub pożyczka zostały udzielone przed dniem 8 marca 2020 r. oraz

b) zmiana taka jest uzasadniona oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy dokonaną przez bank nie wcześniej niż w dniu 30 września 2019 r. – biorąc pod uwagę ten wymóg stan upadłości może być pewną przeszkodą, ale też nie powoduje, że z rozwiązania tego nie można skorzystać;

        8. art. 31zy10 specustawy: możliwość odstąpienia przez ZUS od pobierania odsetek za zwłokę od nieopłaconych w terminie składek za okres przypadający po dniu 31 grudnia 2019 r. – pod warunkiem złożenia stosownego wniosku do ZUSu w terminie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu.

Warto też pamiętać, że prowadzenie działalności związanej z prowadzeniem usług hotelarskich jest ponownie możliwe od dnia 4 maja 2020 r., o czym stanowi § 7 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U., poz. 792). Podlega jednak ograniczeniom w postaci zakazu przygotowywania i podawania posiłków i napojów gościom siedzącym przy stołach, z wyjątkiem usług w postaci przygotowywania i podawania żywności lub napojów na wynos lub ich przygotowywaniu i dostarczaniu do pokoi (§ 7 ust. 3 w zw. z § 7 ust. 1 pkt 1 omawianego rozporządzenia). 

3. Czy wolno wykorzystać memy znalezione w Internecie do tworzenia własnej grafiki dla potrzeb kampanii promocyjnej przedsiębiorstwa? Czy takie ich wykorzystanie może doprowadzić do naruszenia czyichś praw autorskich?

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.) – dalej „u.o.p.a.” – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Z punktu widzenia tej definicji za chroniony prawem autorskim utwór należy uznać wszystko, co choćby w minimalnym stopniu cechuje się oryginalnością, indywidualnością i jest skutkiem twórczej działalności człowieka. Z tego też względu memy mogą stanowić utwór w rozumieniu prawa autorskiego.

Istotne jest, że mem może stanowić zarówno samodzielny utwór (cechuje go 100% wkładu twórczego twórczy) lub utwór zależny (jest to forma opracowania cudzego utworu przejawiająca się w wykorzystaniu całości lub części innego utworu oraz dodanie do niego własnego wkładu twórczego).

Grafika, o której wspomina autor pytania, byłaby przykładem właśnie takiego utworu zależnego. Wiązałaby się bowiem z dodaniem do wykorzystanego mema jakiegoś własnego wkładu twórczego i w konsekwencji stanowiłaby przeróbkę lub zmianę pierwotnego mema. O ile tworzenie utworów zależnych jest dozwolone w prawie polskim, to już rozporządzanie nimi i korzystanie z nich zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego, chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły (art. 2 ust. 2 u.o.p.a.). W związku z tym wykorzystywanie takiej grafiki może prowadzić do naruszenia praw majątkowych twórcy mema, jeżeli wcześniej nie zostanie uzyskana zgoda twórcy.

Ewentualne wykorzystanie samych memów (bez wcześniejszego wykorzystania ich do stworzenia osobnej nowej grafiki), również obarczone jest ryzykiem naruszenia praw autorskich.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w art. 23 – 35 wprowadza instytucję tzw. dozwolonego użytku. Są to sytuacje, w których wolno wykorzystywać rozpowszechnione utwory bez zgody twórcy. Problemem w sprawie, której dotyczy pytanie, jest jednak to, że taki mem miałby zostać wykorzystany do kampanii promocyjnej przedsiębiorstwa, czyli tak naprawdę przyświecałby temu cel zarobkowy, komercyjny. Należy pamiętać, że memy są przeważnie tworzone w celach rozrywkowych i zazwyczaj mają za zadanie wyrażanie poglądów autora lub komentowanie sytuacji społeczno-politycznych w sposób humorystyczny. Wobec tego na przeszkodzie takiemu wykorzystaniu mema stałby art. 35 u.o.p.a., zgodnie z którym dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy. Jeżeli jakiś utwór został rozpowszechniony w celach rozrywkowych czy satyrycznych, to jego komercyjne wykorzystywanie przez inny podmiot może naruszać zarówno normalne korzystanie, jak i godzić w słuszny interes twórcy.  Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że przepisy o dozwolonym użytku niejednokrotnie stawiają warunek niekomercyjnego i niezarobkowego wykorzystywania utworu (patrz: art. 23 ust. 1 zdanie drugie, art. 31 ust.1 i ust. 2, art. 331 ust. 1, art. 333 ust. 1).

Należy też pamiętać, że jeżeli mem przedstawia wizerunek jakiejś osoby, to tworzenie i dalsze wykorzystywanie go podlega dodatkowym obostrzeniom wynikającym z art. 81 u.o.p.a. Zgodnie z ust. 1 powołanego przepisu rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Wyjątki od tej zasady zostały wprowadzone w ust. 2, który stanowi, że zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:

  • osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
  • osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

W praktyce oznacza to, że tworzenie i wykorzystywanie memów z użyciem wizerunku np. piłkarzy polskiej kadry narodowej po rozegranym meczu reprezentacji, będzie dozwolone. Jednakże wykorzystanie wizerunku tych samych osób, utrwalonego w sytuacjach prywatnych,  będzie wymagało ich zgody.

Podsumowując, trudno jest udzielić jednoznacznej odpowiedzi na zadane pytanie. Same memy – jak wskazano na początku – mogą stanowić przedmiot ochrony prawa autorskiego, ale uzależnione to będzie od ustalenia, czy i na ile cechują się one indywidualnym wkładem twórczym ich autora. Z tego powodu oceny należałoby dokonywać w konkretnym, zindywidualizowanym przypadku, po zapoznaniu się z samym memem. Trzeba również pamiętać, że wiele memów tworzonych jest obecnie przy pomocy generatorów memów, co dodatkowo może utrudniać ocenę. Należałoby również zastanowić się nad kwestią ochrony grafiki wykorzystanej do stworzenia mema przy użyciu generatora, która może stanowić odrębny przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Zważywszy jednak na to, że  celem wykorzystania takiego mema jest promocja przedsiębiorstwa, czyli de facto działaniu temu przyświeca cel komercyjny, odradzałbym wykorzystywanie znalezionych w Internecie grafik do takich działań. Uważam, że lepszym rozwiązaniem byłoby stworzenie własnego mema czy innej grafiki.

4. Przedsiębiorca prowadzący działalność w formie spółki z o.o. i świadczący usługi hotelarskie w Ustce otrzymał upomnienie w związku z brakiem zapłaty podatku od nieruchomości. Czy obowiązujące regulacje w ramach tarczy antykryzysowej pozwalają na uniknięcie płatności tego podatku lub przyznają jakiekolwiek zwolnienia w tym zakresie?

Kwestie związane z podatkiem od nieruchomości  gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej regulują przepisy art. 15p oraz art. 15q tzw. specustawy ( ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.) ). 

Zgodnie art. 15p rada gminy może wprowadzić, w drodze uchwały, za część roku 2020, zwolnienia z podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.

Zgodnie zaś z art. 15q rada gminy może przedłużyć, w drodze uchwały, wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, terminy płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w kwietniu, maju i czerwcu 2020 r., nie dłużej niż do dnia 30 września 2020 r.

W dniu 30 kwietnia 2020 r. Rada Miasta Ustki podjęła uchwałę numer XXI/211/2020, na mocy której przedłużyła termin płatności podatku od nieruchomości przedsiębiorcom będącym podatnikami podatku od nieruchomości, którzy podczas pandemii wirusa SARS-CoV-2 nie mogą prowadzić działalności gospodarczej, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 697), których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 na terenie Miasta Ustka.

Przedsiębiorcom, którzy są osobami prawnymi (np. sp. z o.o.) termin płatności rat podatku płatnych do dnia 15 kwietnia 2020 r., 15 maja 2020 r. i 15 czerwca 2020 r. został przedłużony do dnia 30 września 2020 r.

Jednakże warunkiem skorzystania z przedłużenia jest złożenie kompletnego wniosku o przedłużenie, który stanowi załącznik do omawianej uchwały.

Przyczyną wysłania upomnienia przez organ wykonawczy jest zatem najprawdopodobniej niezłożenie wniosku o przedłużenie płatności rat podatku przez hotel. W tej sytuacji proponuję złożyć taki wniosek mimo otrzymanego upomnienia - wraz z wnioskiem o umorzenie naliczonych odsetek i kosztów upomnienia. Uchwała nie określa bowiem terminu, do którego należy składać wniosek o odroczenie płatności rat podatku.

Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego z dnia 14 maja 2020 r., poz. 2371 i weszła w życie z mocą wsteczną od dnia 1 kwietnia 2020 r.